Boreczno

(niem. Snellenwalt, Schnellwalde)

Widok na Boreczno
22 stycznia 2011 r. minęło dokładnie 700 lat od chwili nadania aktu lokacji dla wsi Snellenwalt, której nazwa po latach przekształca się w Schnellwalde. Przez Polaków była nazywana Śniegwałdem, podobną nazwę miała wieś zaraz po II wojnie światowej, a w 1947r. została przemianowana na Boreczno.

Okolice Boreczna, jak wykazują to zarówno źródła pisane, jak i zagęszczenie zabytków archeologicznych - zamieszkane były już co najmniej od środkowej epoki kamienia (mezolitu) ok. 10 000 – 8000 lat p.n.e., o czym świadczy choćby znalezisko rogowej motyki z Międzychodu. Prusowie zamieszkiwali okolice Boreczna już w XI w., ale wiele wskazuje na ich obecność także wcześniej. 22 stycznia 1311 roku komtur dzierzgoński Sieghard von Schwarzburg lokował na prawie chełmińskim wieś Snellenwalt nadając osadnikom 60 łanów. Zasadźca i zarazem wójt otrzymał 10 łanów wolnych od wszelkich danin, niższe sądownictwo i pół morgi na założenie karczmy. Na kościół, wybudowany jeszcze w tym samym wieku, przeznaczono 4 łany.

W roku 1470 Henryk von Richtenberg - Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego zapisał na prawie magdeburskim Boreczno (wraz z Mozgowem, dworem w Śliwie i folwarkiem w Karnitach) Hansowi von Schönaich – dowódcy wojsk zaciężnych. Nastąpiło to po wojnie trzynastoletniej (1454-1466), podczas której wieś znacznie ucierpiała. Ród Schönaich władał tymi terenami przez ponad 300 lat. Jeden z jego członków, zmarły w 1595 r.,został pochowany w kościele w krypcie pod obecnym ołtarzem. Kryptę nakryto płytą nagrobną z wyrytym wizerunkiem rycerza a obecnie znajduje się ona pod amboną. Wiek XVII i XVIII to pomyślny okres dla Boreczna. Jarmarki i targi odbywały się tu trzy razy w roku. Z 1666 r. pochodzi pierwsza wzmianka o istnieniu szkoły w Borecznie. Wzniesione z drewnianego budulca i kryte słomą lub trzciną zabudowania Boreczna często padały pastwą pożarów. W 1756 r. spaliła się plebania, w 1775 r. szkoła. Nową szkołę wybudowano dopiero w 1857 r.

Sporo ofiar spośród mieszkańców wsi pochłonęła w latach 1777-1779 czarna ospa. Natomiast wieś ominęła epidemia dżumy panująca na tych terenach w latach 1709-1711. Jak głosiła legenda, mieszkańców wsi od dżumy uchronił miejscowy pastuch, który miał sen nakazujący mu dwukrotnie oborać wieś parą bliźniaczych wołów, co ten niezwłocznie uczynił.

Wieś ucierpiała także w wyniku wojen napoleońskich, a dzieła zniszczenia dopełniła dyzenteria szalejąca w latach 1806-1807. W 1817 r. wieś Boreczno wraz z podupadłym już majątkiem zakupił Christer Max Gustav Freiherr von Albedyhll.

Po II wojnie światowej w Borecznie osiedlali się głównie przybysze z centralnej i płd.-wsch. Polski. Pozostało niewielu rodowitych mieszkańców. Pierwsze władze uformowały się w roku 1946 r., zaczęła wówczas funkcjonować Gminna Rada Narodowa, od 1948 r. z siedzibą w Borecznie. W 1950 r. Boreczno stało się gminą obejmującą ponad 20 wiosek. Gdy w 1954 r. dokonano reformy administracyjnej likwidując gminy i tworząc w to miejsce gromady - gminę Boreczno przekształcono w gromadę z 9 wioskami. Od lat 70-tych XX w. Boreczno wchodzi w skład gminy Zalewo. Po wojnie zaczynają funkcjonować: szkoła (1946r.), biblioteka (1950 r.), młyn (1948 r.), sklepy, urząd pocztowy (1953 r.) i posterunek milicji. W latach 60-tych otwarto Wiejski Dom Kultury z klubem „Ruch”. W 1963 r. założona została Ochotnicza Straż Pożarna. W 1979 r. oddano do użytku Wiejski Ośrodek Zdrowia, który funkcjonował do 2003 r. Nowoczesny budynek szkolny Zespołu Szkół wraz z halą gimnastyczną został oddany do użytku na przełomie XX i XXI w.

W 2011 r. - 700 lat od lokacji wsi, wieś Boreczno liczy 269 mieszkańców.

GALERIA