Barkweda
(niem. Bergfriede)
W najstarszych dokumentach można odnaleźć nazwy takie jak: Molendium in Bergfrede (1425 r.), Bergfride (1576 r.), Bergfrieden (1621 r.), Bergfriede (1701 r.) . Nazwą Bergfriede określało się na ziemiach dawniej należących do Prusów ślady szańców na pagórkach z czasów krzyżackich podbojów. I faktycznie na południowy zachód od wsi znajduje się staropruskie grodzisko, zwane „Zameczkiem” (Schlossberg).
W 1789 r. znajdował się tu majątek szlachecki oraz folwark z jednym zabudowaniem. W 1880 r. – majątek i młyn. Zaś w 1910 r. – obszar dworski o powierzchni 384 hektarów, cztery zamieszkałe budynki i dziewiętnaści gospodarstw rodzinnych. Liczba mieszkańców wynosiła osiemdziesięciu, z czego pięćdziesięciu stanowili Niemcy, a dwudziestu czterech Polacy.
W 1807 r. w dniach między drugim a czwartym lutego w Barkwedzie i okolicy (na trasie Dywity – Miłakowo) rozgorzały walki wojsk Napoleona z armią cara Aleksandra, wspomaganą przez Prusaków, o przeprawę na Łynie. Pamięć o tej bitwie przetrwała lata. Stary okazały dąb, nazywano „dębem Napoleona”, jako że wedle miejscowej legendy cesarz miał mieć koło niego swe stanowisko dowodzenia, a nawet nocować w jego pniu. Ponad pięćsetletni dąb spłonął w 1922 r.
W okresie PRLowskim miejscowość była wsią PGRowską z młynem (obecnie nieczynnym). Dawny staw młyński teraz wysechł i zarósł krzakami.
BIBLIOGRAFIA
- D. Lewicka, R. Tomkiewicz, Gmina Dywity. Teraźniejszość i przeszłość, Ośrodek Badań Naukowych im. W. Kętrzyńskiego, Olsztyn 1994, s. 52
- Mieczysław Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii. Na nowo podali do druku Grzegorz Jasiński, Andrzej Rzempołuch, Robert Traba, Agencja Wydawnicza "Remix", Olsztyn 1991, s. 218
LINKOWNIA
Do posłuchania
O Domu, stacji kolejowej opowiada Małgosia Wasilewska 
